Kind van de rekening

George Berben (1945) heeft na veel ups en downs zijn leven goed op de rails gekregen. Hij laat u zien dat, hoe erg je ook in de put zit, je nooit moet opgeven. Hij beschrijft dat er altijd nog ergens een lichtpuntje is. Dat er altijd mensen zijn die toch om je geven ook al heb je dat soms zelf niet in de gaten.

​

George is getrouwd en heeft een dochter en twee kleinkinderen die alles voor hem betekenen. Zijn autobiografische boek heeft hij geschreven in een periode van verwerking om op deze wijze zijn levenservaringen een plek te geven en te begrijpen waarom zijn leven zo is gelopen. ​Antwoorden op al die vragen zal hij nooit krijgen en inzicht in de ingrijpende beslissingen die anderen voor hem namen al helemaal niet.

​

Kind van de rekening, een verboden bestaan draagt George Berben op aan alle kinderen in het heden of verleden die slachtoffer zijn of waren van fysieke of psychische mishandeling en/of seksueel misbruik. Ook draagt hij het boek op aan de kinderen die hun jeugd moesten doorbrengen in kindertehuizen of staatsinrichtingen waar, zoals een beroemd cabaretier eens opmerkte, "het oor niet aan je ziel te luisteren werd gelegd". Tevens wordt zijn boek opgedragen aan die kinderen die dachten veilig te zijn in het huis van hun ouders, maar bedrogen uitkwamen.

​

George probeert ook met zijn boek overheidsinstanties te doen inzien dat je het meeste kunt leren van de ervaringen van deze kinderen en dat er beter naar hen geluisterd zou moeten worden. Nog steeds komt het te vaak voor dat monden bij hulpvragen stijf gesloten blijven. Nog steeds wordt er te vaak ongeloofwaardig gereageerd op wat kinderen hebben moeten ondergaan. Te vaak wordt er gedacht dat kinderen er als volwassenen wel "overheen groeien". Te veel slachtoffers durven hun verhaal nog steeds niet naar buiten te brengen uit onterechte schaamte voor het gebeuren.

​

Respecteer uw kinderen en behandel hen zoals uzelf behandeld zou willen worden.

​

​Het kind dient beschermd te worden door u als mens, maar vooral ligt hier een verplichting voor de overheid. Nog steeds vraagt George zich af waarom er na zoveel jaar nog steeds geen wet is ingevoerd die voorkomt dat seksueel misbruik van kinderen kan verjaren. Nog steeds leeft bij de schrijver de overtuiging dat een overval op een bank of juwelier etc. zwaarder wordt gestraft dan het misbruiken van een kind gezien de eisen van het Openbaar Ministerie en de uitspraken van de rechters.

​

Hopelijk draagt dit boek bij aan de verbetering van het leven van kinderen die op wat voor manier dan ook tussen wal en schip geraken. Mogelijk dat de ogen en oren van de overheidsinstanties en hulpverleners en alle anderen eerder open gaan. Misschien gaat men eerder luisteren en signalen oppikken van deze kinderen waardoor er in de toekomst minder slachtoffers vallen.

​

Als door het schrijven van dit boek slechts enkele lezers vinden dat er wat voor deze kinderen moet veranderen, is de missie van George volbracht.

​

Dat is zijn droom en wens.

​

​Katja Berben

2013  

 

 

Neem voor een gesigneerd exemplaar contact op met  George Berben via het contactformulier op deze website